Uzun zaman oldu beyaz cam karşısına geçip size içimi
dökmeyeli.Anlatacak o kadar şey var ki.Nerden başlasam,nasıl anlatsam bilemedim
işte.Hayatımda önemli değişiklikler oldu aslında.Uzun zamandır gerçekleştirmek
isteyip ertelediğim Greenpeace’e üye olma isteğimi gerçekleştirdim,artık bende
bir Greenpeace bağışçısıyım!!!Bununla da yetinmedim tabi.Ne zamandır enerjimi
ve zamanımı yararlı işler için harcamanın yollarını arıyor,nereden
başlayacağımı bilemiyordum.Geçenlerde TV’de bir kanaldan diğer bir kanala gezinirken
Nasuh Mahruki’ye rastladım.Tuhaf olacak belki ama TRT’de bir yemek programına
davetliydi.Dağcılık yaptığım yıllarda idolümdü kendisi.Programı can kulağı ile
dinlerken sayın Mahruki’nin ağzından bal damlıyor dedirtecek türden güzel
cümleler döküldü:’AKUT sadece bir arama kurtarma ekibi değil artık,sosyal
sorumluluk projeleri yürüten bir grubumuz da var’ demez mi?Vakit kaybetmeden
internetten araştırma yaptım,üyelik başvurusunda bulundum.Nasıl
heyecanlandığımı anlatamam,arkadaşlarım gayet iyi biliyorlar ama J)))
Kısa
süre sonra bir oryantasyon eğitimi yaptılar Şişli’deki AKUT Genel
Merkezi’nde.Hem merkezi gezmiş oldum,AKUT üyelerinin çalışma şartlarını
gördüm,merak ettiklerimi sordum,hem de grup üyeleri ile tanıştım (Genel merkez bahçesinde yaşayan klavye,Neptün
ve Plüton isimli üç yavru kedi ve kendisini panter zanneden anne kediyle de
tanıştık,söylemeden geçemeyeceğim )Ekip gerçekten çok keyifli,aynı dili
konuşabildiğim insanlarla güzel projelere imza atacak olma fikri beni öyle
heyecanlandırıyor ki.Enerjime enerji kattı adeta,bomba gibiyim şu an!!!Gelen
üyeler de oldukça enerjik,istekli,umutlu.Her şeyden önemlisi gelen herkes çıkar
gözetmeksizin,gönüllü olarak geliyor.Zamanını belki gezerek,eğlenerek,tembellik
yaparak geçirebilecekken yardıma ihtiyacı olan insanlar için,hayvanlar
için,toplumsal ya ekolojik sorunlar için oradalar, hem de gönüllü olarak.
Yaklaşık
iki hafta sonra bir oryantasyon daha vardı.Grup koordinatörleri ikinci
oryantasyona da katılmamı istediler,çünkü beraber çalışma yapacağımız
‘Engellerin Ötesinde’ derneğinin kurucu üyeleri de katılacaktı
ikinci toplantıya.İkinci oryantasyon çok daha keyifli geçti.Dernek
kurucuları yıllardır Metin Sabancı Spastik Çocuklar Vakfı’nda,Türkiye Spastik
Çocuklar Vakfı’nda ve aynı amacı güden birçok kuruluşta görev
almışlar,sonrasında kendi derneklerini kurup,faaliyete
geçmişler.Deneyimlerinden,yaptıklarından ve yapacaklarından bahsettiler
toplantıda.Fikir alışverişinde bulunduk,bizler de kendi yapmak
istediklerimizden bahsettik.İki saat kadar süren toplantının nasıl geçtiğini
anlamadım bile,o kadar mutluydum ki orada olmaktan.Yeniden doğmuş, kendimi yeniden
bulmuş gibi hissediyorum adeta.Bir an evvel projelere başlamak için
sabırsızlanıyorum.Engelli olan ,ölümcül bir hastalıkla savaş veren ya da
yardıma ihtiyacı olan çocuklar için küçükte olsa bir şeyler
yaptığımda,yüzlerinde ufacık bir gülümsemeye sebep olduğumda dünyanın en mutlu
insanı olacağım eminim.
AKUT haricinde
hayatımdaki önemli gelişmelerden biri de içimde büyüttüğüm o zehirli
sarmaşıktan kurtulmuş olmam.Bitti artık,tamamen bitti…Açık yüreklilikle
söyleyebiliyorum.Ne özlem kaldı içimde,ne sevgi,ne de kızgınlık…Hepsi
bitti.Zaman sardı yaralarımı,ilaç oldu.Tecrübe haneme yazıldı hepsi bir bir.Ama
artık acıtmıyor canımı,içim yanmıyor.Meğer ne çok büyütmüşüm gözümde,nerelere
koymuşum;aslında hiç gelmemiş birinin gidişine yas tutmuşum.İlk zamanlar her
geçen gün daha çok özleyeceğim,daha çok canım yanacak sanıyordum.Nasıl baş
edeceğime dair hiçbir fikrim yoktu.Güçlü görünmeye çalışıyordum ama öyle
değildim.En çok eğlendiğim günlerin sonunda dahi,uyumadan önce dökülen göz
yaşlarım vardı benim.İçimdeki acı, acı olmaktan çıkmış ızdıraba dönmüştü,her
geçen gün yakıyordu canımı.Ama artık bitti.İçimdeki boşluğu öyle güzel
sevgilerle doldurdum ki ben,yokluğu hiç acıtmıyor artık canımı.Ne zaman ki soru
sormayı ,mantıklı cevaplar aramayı bırakıp durumu tamamen kabullendim işte o
zaman unuttum,işte o zaman söndü içimdeki ateş.
Artık yeni bir ben
var,benden öte benden ziyade….
Ha şöyle kuzum yaa!
YanıtlaSil